Peygamberimizin Doğumu

Konu: Peygamberimizin Doğumu Perş. Ocak 21, 2010 12:29 pm

Muhammed aleyhisselâm Hicret’ten
53 sene evvel Rebîulevvel ayının on ikinci Pazartesi gecesi sabaha
karşı Mekke’nin Haşimoğulları mahallesinde, Safâ Tepesi yakınında bir
evde doğdu. Bu gün, Mîlâdî 571 yılına ve Nisan ayının yirmisine
rastlamaktadır. O gün henüz güneş doğmadan âlem nûr ile doldu. Âdem
aleyhisselâmdan beri babadan evlâda intikal edegelen nûr asıl sâhibine
ulaştı.

O’nun doğumunu annesi hazret-i Âmine şöyle anlatıyor:
“Doğum ânı geldiğinde heybetli bir ses işittim. Ürpermeye başladım.
Sonra beyaz bir kuş gördüm, gelip kanadı ile beni sığadı. O andan sonra
bendeki korku ve ürpertiden eser kalmadı. Yanımda süt gibi beyaz bir
kâse şerbet gördüm. O şerbeti bana verdiler. O anda çok susamış idim.
Verilen şerbeti içtim. Baldan tatlı ve soğuk idi. İçer içmez susuzluğum
gitti. Sonra büyük bir nûr gördüm, Evim o kadar nûrlandı ki, o nûrdan
başka bir şey görmüyordum. O sırada çok hâtun gördüm. Boyları uzun,
yüzleri güneş gibi parlıyordu. Etrafımı sarıp, bana hizmet eden bu
hâtunlar, Abdü Menâf kabîlesinin kızlarına benzerlerdi. Yine o sırada
beyaz, uzun ve gökten yere uzanmış ipek bir kumaş gördüm. Dediler ki:
O’nu insanların gözünden örtün. O anda bir grup kuş peydâ oldu.
Ağızları zümrütten, kanatları yâkuttandı. Gümüş ibrikler tutarak havada
duruyorlardı. Bana korku gelip terlemiştim, ter damlalarından misk
kokusu yayılıyordu. O halde iken gözümden perdeyi kaldırdılar. Doğudan
batıya kadar bütün yeryüzünü gördüm. Üç alem (bayrak) dikildi. Onların
biri meşrik (doğu), biri mağrip (batı) biri de Kâbe’nin üstünde idi.
Etrafımda çok sayıda melekler toplandı. Muhammed doğar doğmaz, mübârek
başını secdeye koydu ve şehâdet parmağını kaldırdı. O anda gökten bir
parça beyaz bulut indi. O’nu kapladı. Bir ses işittim; “Onu mağripden
meşrıka kadar her yerde gezdirin. Tâ ki cümle âlem onu, ismiyle,
cismiyle ve sıfatıyla görsünler.” diyordu. Sonra o bulut gözden
kayboldu ve Muhammed’i bir beyaz yünlü kumaş içinde sarılı gördüm. Yine
o sırada yüzleri güneş gibi parlayan üç kişi gördüm. Birinin elinde
gümüşten bir ibrik, birinin elinde zümrütten bir leğen, birinin elinde
de bir ipek vardı. İbrikten sanki misk damlıyordu. Muhammed’i o leğenin
içine koydular. Mübarek başını ve ayağını yıkadılar ve ipeğe sardılar.
Sonra mübârek başına güzel koku sürüp, mübârek gözlerine sürme çektiler
ve gözden kayboldular.”

Muhammed aleyhisselâmın doğduğu sırada
hazret-i Âmine’nin yanında Abdurrahman bin Avf’ın annesi Şifâ Hâtun,
Osman bin Ebü’l-Âs’ın annesi Fâtımâ Hâtun ve Peygamberimizin halası
Safiyye Hâtun vardı. Bunlar da gördükleri nûru ve diğer hâdiseleri
haber verdiler. Şifâ Hâtun şöyle anlatıyor: “Ben, o gece Âmine’nin
yanında idim. Muhammed aleyhisselâmın doğar doğmaz duâ ve niyâz
ettiğini işittim. Gâibden; “Yerhamüke Rabbüke” diye söylendi. Sonra bir
nûr çıkıp o kadar ışık verdi ki, doğudan batıya kadar her yer
göründü...” Bundan başka birçok hâdiseye şâhit olan Şifâ Hâtun; “Ne
zaman ki, O’na peygamberlik verildi; hiç tereddüt etmeden ilk îmân
edenlerden biri de ben oldum.” dedi.

Safiyye Hâtun da şöyle
anlatmıştır: “Muhammed aleyhisselâm doğduğu sırada her tarafı bir nûr
kapladı. Doğar doğmaz secde etti, mübârek başını kaldırıp açık bir
dille “Lâ ilâhe illallah, innî resûlullah” dedi. O’nu yıkamak
istediğimde, biz O’nu yıkanmış olarak gönderdik.” denildi. O sünnet
olmuş ve göbeği kesilmiş görüldü. O’nu kundağa sarmak istediğimde
sırtında bir mühür gördüm, mühürün üzerinde (Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah) yazılı idi. Doğar doğmaz secde ettiği sırada hafif sesle bir şeyler söylüyordu, kulağımı mübârek ağzına yaklaştırdım; “Ümmetî, Ümmetî” (Ümmetim, ümmetim) diyordu...”

Resûl-i
ekrem efendimizin doğduğunu dedesi Abdülmuttalib’e Kâbe’de Allah’a
yalvarıp duâ etmekteyken müjdelediler. Abdülmuttalib bu müjdeyi alınca
çok sevinip O’nu görmeye giti ve; “Bu oğlumun şânı, şerefi çok yüce
olacaktır” dedi. Sonra da O’nun doğumunu kutlamak için doğumun yedinci
gününde Mekke halkına üç gün ziyâfet verdi. Ayrıca şehrin her
mahallesinde develer keserek insan ve hayvanların istifâde etmesi için
bıraktı. Ziyâfet sırasında çocuğa hangi ismi koydun diyenlere Muhammed ismini
verdim dedi. Neden atalarından birinin ismini vermedin diyenlere;
“Allah’ın ve insanların O’nu medh etmelerini, övmelerini istediğim
için.” cevabını verdi. Annesi de Ahmed ismini koydu.

Muhammed aleyhisselâm doğduğu sırada ve doğduktan sonra pekçok hâdise meydana geldi.

Muhammed
aleyhisselâmın dünyâya geldiği gece bir yıldız doğdu. Bunu gören Yahûdî
bilginleri Muhammed aleyhisselâmın doğduğunu anladılar. Eshâb-ı
kirâmdan Hassân bin Sâbit anlatır: “Ben sekiz yaşında idim. Bir sabah
vakti Yahûdînin biri, hey Yahûdîler! diye çığlık atarak koşuyordu.
Yahûdîler ne var, ne yırtınıyorsun diyerek yanına toplanınca şöyle
söyledi: “Haberiniz olsun Ahmed’in yıldızı bu gece doğdu! Ahmed bu gece
dünyâya geldi...”

Muhammed aleyhisselâm doğduğu gece Kâbe’deki
putlar yüz üstü yere yıkıldı. Urvetübni Zübeyr rivâyet eder: “Kureyşten
bir cemâatin bir putu vardı. Yılda bir defâ onu tavâf ederler, develer
kesip şarap içerlerdi. Yine öyle bir günde putun yanına vardıklarında
onu yüzüstü yere yıkılmış buldular. Kaldırdılar, yine kapandı. Bu hal
üç defâ tekrarlandı. Bunun üzerine etrâfına iyice destek verip
diktikleri sırada şöyle bir ses işitildi: “Bir kimse doğdu yer yüzünde
her yer harekete geldi. Ne kadar put varsa hepsi yıkıldı. Kralların
korkudan kalbleri titredi.” Bu hâdise tam Muhammed aleyhisselâmın
doğduğu geceye rastlıyordu.

Medâyin şehrindeki İran Kisrâsının
sarayının on dört kulesi (burcu) yıkıldı. O gece gürültüyle ve dehşetle
uyanan Kisrâ ve halkı yine kendilerinden bâzı ileri gelenlerin
gördükleri korkunç rüyaları tâbir ettirdiklerinde bunun büyük bir şeye
alâmet olduğunu anladılar.

Yine o gece Mecûsîlerin yâni ateşe
tapanların bin yıldan beri yanmakta olan kocaman ateş yığınları âniden
söndü. Ateşin söndüğü târihi not ettiler. Kisrânın sarayından burçların
yıkıldığı geceye isâbet ediyordu.

O zaman insanların mukaddes saydıkları Sâve Gölü de yine o gece bir anda suyu çekilip, kuruyuverdi.

Şam
tarafında bin yıldan beri suyu akmayan ve kurumuş olan Semave Nehrinin
vâdisi de, o gece, su ile dolup taşarak akmaya başladı.

Muhammed
aleyhisselâmın doğduğu geceden îtibâren şeytan artık Kureyş kâhinlerine
vukû bulacak hâdiselerden haber veremez oldu. Kehânet sona erdi...

Muhammed
aleyhisselâmın doğduğu gece ve daha sonra o zamâna kadar görülmemiş bu
hâdiselerden başka pekçok hâdise vukû buldu, bunların hepsi son
Peygamber Muhammed aleyhisselâmın dünyâyı teşrif ettiğine işâret
olmuştur.

» Peygamberimizin İsimleri ve Künyeleri